Test loop met Rugzak

 

Wat doe je als je je materiaal wil testen dat je gaat gebruiken om een tochtje van 3 weken te maken?
Gewoon een tochtje maken van 2 dagen , Karin stelde voor om samen twee dagen te gaan lopen .
Dan konden we gelijk het materiaal testen zoals de tent en de rugzak met volle bepakking.
Karin kon dan ook gelijk haar rugzak uit testen ,omdat ze straks in het weekeinde naar me toe komt lopen vanaf het dichtstbijzijnde station, om me te bevoorraden en een nachtje over te blijven.
Het plan was snel gemaakt met de trein naar Amersfoort en dan via Hollandsche Rading waar we zouden overnachten op een camping de volgende dag met een omweg naar Hilversum.
Daar zouden we dan weer de trein terug nemen naar huis.
Direct kwam er al een kink in de kabel, karin besloot ivm de paasdagen misschien toch maar even de camping te bellen .
Maar helaas daar was geen plaats alles vol zelfs voor een klein tentje.
Dus plannen wijzigen en we besloten dan te starten in den Dolder ivm het aantal te lopen kilometers .
Het moest natuurlijk ook voor Karin wel te doen zijn.
En van den Dolder naar Camping de Zonnehoek naast het vliegveld van Hilversum.
Dit zou ongeveer 20km lopen zijn en van de camping naar het station via een omweg door Nieuw en Oud Loosdrecht naar het station in Hilversum.
Voor aanvang bleek dat het gewicht van mijn rugzak aanzienlijk zwaarder was dan ik gedacht had.
Ik had gerekend op een kilo of 9 maar hij woog inmiddels 12kg dat was wel even een dingetje.
Dit was incl water maar zonder de voeding die ook nog mee moet maar ter compensatie had ik nog wel het één en ander van Karin in mijn rugzak zitten.
Karin d’r rugzak woog een kilo of 6 en het grootste gedeelte was gevuld met een te groot matje.

Zaterdag morgen dus met de trein naar den Dolder , daar aangekomen eerst even rommelen met de navigatie en de rugzakken nog even na stellen.
En dan lopen.
Het viel niet tegen , zeker mijn rugzak bleef heel mooi op mijn rug zitten.
Die van Karin omdat hij wat smaller was en een soort uitstak naar achteren schudde iets meer maar ze kon er prima mee lopen.
Het leuke van tochten die je thuis achter de computer bedenkt is dat je nooit precies weet wat je tegen gaat komen.
En dat bleek ook nu weer.
Omdat ik mijn routes plan met een app waar je in aan kan geven dat je voornamelijk over trails wil lopen zal deze dan ook waar mogelijk de onverharde paden kiezen.
Dus zo kwamen we dag één op zeker 90% onverhard soms brede bospaden maar ook mulzand of prachtige single tracks.
Ook de omgeving was schitterend en zo liepen we best rap door.

 

Ik had mijn tempo aangepast aan Karin ,maar ik denk eerlijk gezegd dat tijdens mijn tocht het tempo niet veel hoger zal komen te liggen .
Soms namen we even tijd voor een korte pauze ,even de rugzak afleggen.
Dit is iets wat ik ook als ik alleen ga lopen wel blijf doen 12kg is best zwaar en straks max 39km lopen met dit gewicht is een pittig dingetje.
Maar voor nu voelt het goed ,hier en daar voel je iets in je rug duwen en de bovenkant van mijn billen lijken beurs te zijn omdat de rugzak daar een soort tegen aankomt steeds.
Onder op mijn rug schuurt het iets en ik wil hier toch iets met sporttape gaan doen om het zoveel mogelijk pijnvrij te houden.
De camping is een prima camping met terras en uitstekende keuken.
Na eerst even lekker een drankje gedaan te hebben nemen we een heerlijke sate met patat.
En eigenlijk besluiten we op dat moment dat het misschien slim is de route van etappe 13 en 14 om te leggen en dan weekeinde twee weer hier op deze camping uit te komen.
Dit betekent dat ipv 590 km de route ongeveer 600km zal worden met een langste dag van ongeveer 40km.
Wat mij betreft dan ook meer dan genoeg ,lopen met 12kg op je rug is niet met gewoon hardlopen of trailen te vergelijken.
Iets wat wel duidelijk werd door de materiaalkeuze rugzakken zijn nu eenmaal niet gemaakt voor dit doel of ze zijn om te wandelen of om te trailen maar dan niet met heel veel bagage.
Deze zak lijkt het aardig te houden maar dat weten we over een paar weken pas echt.
Het lichaam daarentegen heeft het ook goed gehouden ,je zou verwachten dat na een paar van deze dagen de benen wat zouden protesteren mijn rug pijnlijk zou zijn of de schouders rot aan zouden voelen.
Maar niets van dit alles, helemaal niets geen centje pijn ,de krachttraining heeft hier zijn vruchten afgeworpen.
Ook Karin vond het leuk ,je zal maar een man treffen die altijd net even iets anders wil.
En als je alles leuk vindt en dat dan ook wil meemaken ja dan ga je gewoon mee .
Heel knap hoe ze het gedaan heeft een dag voor we weg gingen had ik nog mijn twijfels omdat ze heel erg last van hooikoorts had.
Ze liep toch ook gewoon met 6kg op haar rug ondanks dat ze niet al te veel lucht had door de hooikoorts
Nu na deze ervaring stelde ze voor aankomend weekeinde weer voor een tochtje te gaan en ik sluit niet uit dat we dit niet meer gaan doen.
Dit is een heel bijzondere manier van “reizen” sport beleven.
Dit zijn dingen die al heel lang door mijn hoofd spoken dingen die gewoon een keer gedaan moet worden.
Ik heb nog een paar van die spoken in mijn hoofd en ik hoop dat ook die nog een keer tot uitvoering worden gebracht ,iets lastiger om te doen maar zeker even mooi.

Sallandtrail 2019

Al een week ziek, verkouden en niet zo’n beetje ook.
En vandaag staat de Sallandtrail in de agenda , dik omcirkelt.
Ik had een paar maanden met loopmaatje Jeroen besloten dat we hier naar toe zouden trainen.
We zouden pieken op deze Sallandtrail, ik een wat lager piekje dan Jeroen dat dan weer wel.
Maar we waren lekker bezig ,het ging best goed die trainingen in de duinen.
Natuurlijk soms best lastig omdat ik in de winter vaak loop te tobben met een sluimerende verkoudheid.
Maar daar valt mee te leven soms een beetje rustiger aan dan bedoeld en ach een beetje lopen met zuurstof schuld is toch mooi een soort gratis hoogte stage.
Tot verleden week zaterdag dit is verkouden to the max, gek wordt ik er van.
Een week helemaal niet lopen eerst hoopte ik dinsdag gewoon te kunnen lopen ,verkoudheidjes lopen meestal voorspellend af.
Maar deze is anders , Woensdag dan?
Nee ook niet ,en het ziet er naar uit dat ik zaterdag weer voor het eerst kan gaan lopen.
Ik besluit dan ook maar op voorhand dat dat lopen niet het pieken gaat worden waar ik op hoopte.
Maar ik zou er een tour tochtje van maken , rustig starten en die 25km rustig uitlopen.
’s Morgens toen ik wakker werd was er de nodige twijfel Karin en ik halen Jeroen op en we rijden naar Nijverdal.
Eenmaal daar ga ik een stukje inlopen om even te voelen hoe de benen zijn hoe het lichaam voelt .
Het valt niet tegen ,maar na een paar meter zeg ik tegen Jeroen het voelt raar of dat ik op watten loop een beetje duizelig .
Maar goed ik zie wel.
De start, we gaan weg en ik begin inderdaad rustig maar na een meter of 500 en een eerste klim twijfel ik.
Moet ik dit wel gaan doen ,ik ben duizelig dit voelt niet goed.
Ik houd me rustig en besluit het toch te proberen ,en gelukkig maar na een kilometer of twee voelt alles beter.
Ik loop makkelijk ontspannen en ben aan het inhalen, Hier en daar komt er ook wel iemand voorbij soms pik ik aan maar besluit me toch in te houden.
Ik heb namelijk geen zin om mijn longen er straks uit te hoesten na de finish.
Verleden jaar liep ik hier ook verkouden “story of my life” en hoeste ik me rot bij binnen komst en daar pas ik nu voor.
Verleden jaar liep ik hier wel volle bak voor zover het toen mogelijk was gehaast door Jeroen en ging ik aan het einde helemaal stuk en hoeste ik me helemaal gek.
Nu meer verkouden dan toen kom ik binnen na 2 uur en 15 min voel me goed en loop 4 min langzamer dan verleden jaar ,naar omstandigheden best knap 5:33\km gemiddeld verledenjaar 5:23 en het plan was eigenlijk 5:00\km als ik goed had geweest.
Ik ben tevreden
Met dit resultaat al baal ik dat het niet anders was.
Jeroen heeft prachtig gelopen wordt eerste van de tweede startgroep 25km .
‘smiddags eenmaal thuis hoest ik alsnog mijn longen er bijna uit en spreek de wens uit in niet heel nette bewoordingen dat deze shit eindelijk eens over moet zijn.
En ik heb besloten dat ik niet meer ga trainen voor een wedstrijd in deze periode van het jaar.
Al moet ik zeggen dat deze Sallandtrail een geweldig mooi en goed georganiseerd evenement is.
In een prachtig gebied , in de auto bedenken we dat we hier van de zomer nog wel een keer een aantal kilometers gaan maken.
Ik ben gewoon geen winter mens en ik moet proberen de winter goed door te komen om in de tweede helft van de zomer te kunnen pieken .
Maar hier ben ik weel zo klaar mee.
Morgen gewoon weer naar de sportschool.
En als die verkoudheidsshit uit mijn lijf is trainen naar het volgende project.
Zeker één keer in de week de trails op met een rugzak van 6 tot 8 kg voor mijn drie weekse hardlooptocht door Nederland in Mei.
En nu maar hopen dat het eindelijk echt lekker weer wordt.
Uiteindelijk wordt ik hier niet echt vrolijk van.

https://www.strava.com/activities/2201076324/embed/5a74c3cfe5e7120066c2d727ff57512b12cea2ca

De Petzl night trail 2019

 

Niet iedere keer loopt het zoals je hoopt.
Gisteren de Petzl night trail 16km in het donker hoofdlampje op en lopen in het gebied op en om de 010 alp.
Bekend terrein en veel bekende, alle ingrediënten voor een leuk avondje.
‘s Morgens 5:30 ging de wekker een zaterdagje overwerken.
Om 15:00 ben ik thuis en voel me niet geweldig, ik ga even op de bank liggen in plaats van het geplande leren.
Geen probleem ik loop voor op mijn planning en de komende dagen ben ik vrij en wil ik nog wat tijd aan mijn opleiding besteden.
Het gaat lekker maar ik vind het ook heel leuk en interessant die opleiding.
Na een uurtje heel diepe slaap word ik wakker ik had voor dat ik ging slapen twee tosti’s naar binnen geschoven.
Nog een paar uur te gaan dan zijn die tosti’s wel uit mijn systeem, lopen en vooral ‘s avonds lopen en eten zijn nogal een dingetje bij mij.
Ik loop liever zonder gegeten te hebben.
Ik voel een lichte pijn in mijn buik en heb hoofdpijn, die hoofdpijn komt waarschijnlijk door dat uurtje slapen.
Om 18:10 rijden Karin en ik naar loopmaatje Jeroen om hem op te halen.
En rijden naar Bergschenhoek, parkeren is zoals van tevoren al gemeld door de organisatie nogal lastig.
Maar we vinden een plekje en wandelen naar de start, kut wat is het “koud”
Ik voel me niet lekker, een opgeblazen gevoel maar dat zal wel over gaan.
Na de nodige dingetjes voor de start gaan we dan, het is leuk had van mij best wat gekker gemogen wat meer modder enz. maar er zitten een paar leuke stukjes in.
Maar toch, ik loop aardig maar niet lekker, het opgeblazen gevoel blijft.
Na de 16,4km de finish leuk gezellig maar ik heb het niet echt naar mijn zin ik heb het koud voel me niet lekker.
Onderweg naar de auto overweeg ik de inhoud van mijn maag ergens te deponeren maar doe dit toch maar niet.
Ik wil naar de auto kachel op 10 en naar huis.
Eenmaal thuis douchen en bijna in één streep mijn mandje in.
Nu zondag morgen de planning was een lange duurloop ik wilde eigenlijk de Noord Aa polderloop doen maar had gezien dat die vol was en achteraf ben ik blij dat ik niet voor ingeschreven heb.
Het is buiten weer eens kutweer, maar er komt beter weer aan.
Ik ga vandaag namelijk niets doen, niet lopen niet naar de sportschool.
Hopelijk voel ik me morgen beter, morgen ben ik vrij en doe dan die duurloop wel.
In de hoop dat ik vandaag weer opknap.
Programma vandaag, een paar races rijden in Projectcars op de Xbox mijn boek uit lezen en leren en vooral binnen blijven heel dicht bij de kachel.

Lange termijn doelen

 

Een nieuw jaar nieuwe plannen ,nou ja niet helemaal nieuw en niet iets uit de categorie goede voornemens.
Al zou je het wel zo kunnen zien.
verleden jaar had ik de verandering al een beetje ingezet ,ik wilde wat anders doen niet meer het hele lange werk.
Ik was aan het einde van het jaar al lekker bezig ondanks de chronische verkoudheid die ik in deze periode altijd schijn te moeten  hebben.
De zaterdagmorgen trainingen met Jeroen altijd zwaar vragen best wat van me maar levert als het goed is straks ook wat op.
Ik merk nu al dat ik weer sneller wordt ,dit makkelijker kan .
Een mooie graadmeter zijn de hardloop forens tochtjes.
Als ik nu terugkijk naar wat ik mijn topjaar vindt 2012 dan loop ik nu met dezelfde inspanning harder.
Alleen de wedstrijden laten dit nog niet zien maar dat komt ook omdat ik misschien uit angst om kapot te gaan iets te rustig start,
Maar dat komt goed ,hier is gewoon weer vertrouwen nodig.
Maar het gevoel dat bij lekker lopen hoort komt steeds vaker en steeds makkelijker , en de rest is een kwestie van tijd.
Er is een planning een lange termijn planning waar ik niet al te veel over wil zeggen voordat ik op de deelnemerslijst sta .
En voorafgaand daaraan een paar tussen puntjes, wedstrijdjes die wat meer zouden moeten zijn dan zomaar een wedstrijdje iets waar je naar toe traint en waar je aan zou moeten kunnen zien dat je het goed doet.
Voorafgaand aan de drie weekjes lopen met bepakking  ga ik weer de sportschool in ,ik heb het thuis geprobeerd maar ik vindt dat niet echt lekker.
In februari ga ik weer het ijzer oppakken in de sportschool de bedoeling is met een 4 dagen schema te gaan werken.
En februari is gekozen om na de grote golf van de goede voornemens sporters te beginnen in de hoop dat het dan al wat minder druk is.
Drie weken met zo’n rugzak hardlopen vraagt best wat van je spieren vooral je core maar ook de rest.
Omdat ik de zaken wat de lange termijn doelen nogal serieus neem ben ik zelfs gestopt met drinken dat schijnt namelijk best mee te werken met het verliezen van kilo’s lichaam die niet behoren tot spieren organen en botten.
Er zouden nog meer voordelen aan zitten en die zal ik dus wel ervaren neem ik aan.
Inmiddels 10 dagen op weg en zoals verwacht zonder problemen.
Wel ben ik er achter dat Spa kokos heel erg lekker is en zoiets met grapefruit is ook prima te doen.
Alles voor heel mooie resultaten op de lange termijn.
Soms is het wel een beetje puzzelen met tijd , werken trainen maar ook rusten en ook nog andere leuke dingen kunnen doen is best wel een dingetje.
Maar waar een wil is is een weg.Ik kijk in ieder geval heel erg uit naar de mooie loop trainingen maar ook de uurtjes in de sportschool heb ik heel erg veel zin in.
Tot februari probeer ik heel veel thuis te trainen om alvast een redelijke basis te leggen en weer te wennen aan het gevoel in de spieren .
Sporten is zoveel leuker met een mooi doel voor ogen

Het hoofd buigen voor de ultra

D day , vandaag is het echt, vandaag ga ik mijn aller laatste ultra lopen nr 51 om precies te zijn.
Volgens een logboek dat ik hier heb liggen was mijn eerste ultra wedstrijd het mooie rondje Voorne in 2006.
In de twaalf jaar die volgde heb ik veel mooie dingen gedaan en als ik er nu op terug kijk denk ik dat de ultra Balaton 212 km in 25 uur en 13 min het hoogte punt was.
Na de mislukte Spartathlon in 2012 leek het allemaal niet meer zo lekker te gaan en al eerder wilde ik stoppen met ultra lopen.
Maar ik bedacht toen dat ik voorzichtig een beetje onder de radar toch nog een keer naar de Spartathlon toe wilde werken.
Maar dat is niet gelukt ik kon me niet meer voldoende motiveren om die lange stukken te lopen.
En vanaf nu ga ik niet meer verder dan de marathon, net als je het dan niet meer leuk begint te vinden ben je er.
Nu ik dit zit te typen bedenk ik dat dit niet helemaal waar is er is nog een kans dat ik wel een ultra loop.
Mocht het zo zijn dat een onderdeel van een meerdaagse wedstrijd een longday bevat die langer is dan een marathon ,ja dan is het niet anders.
En dat ik zulke wedstrijden ga lopen is vrijwel zeker ,dit zijn dingen die ik zo leuk vindt alleen jammer dat het vaak ook best kostbaar is.
En ik sluit ook niet uit dat ik zomers niet nog eens een lekker lang rondje ga lopen door een mooie gebied gewoon voor de fun ,dat waren dingen die ik wel altijd leuk vond gewoon lekker lopen zonder druk .
Een mooie route in je horloge laden en genieten ,dus kilometers blijf ik toch wel maken.

Ok maar dan nu vandaag.
Wekker om 6:00 en om half 7 de auto in , het is niet druk op de weg en de neiging bestaat om even het gas diep in te trappen.
Maar in dit land waar we waarschijnlijk geld en capaciteit bij de politie hebben om achter iedere boom een veldwachter neer te zetten met een lasergun en camera , laat ik dit maar zitten en houd me netjes aan de snelheid, cruise control aan en richting Kampen tuffen.
Éénmaal in Kampen mijn startnr op halen nog even een bakkie koffie omkleden en naar de start.
Ik voel me goed ik ga dit rustig uit lopen easypace 5:30/km
In het begin loop ik heel lekker ik heb niet in de gaten dat ik een stevige wind in de rug heb.
Een paar keer moet ik plassen en zie lopers voorbij komen en snel een eind weg lopen.
Maar ach wat kan mijn dit schelen.
We komen bij een bruggetje bij een sluis de brug gaat net open en daar staan we dan.
De brug gaat weer open en weer verder we komen langs de ark van Noach en in de verte zie ik de eerste echte brug liggen.
Ik weet dat na de brug de verzorgingspost ligt precies op de helft.
Ik voel me prima maar ik begin het wel een beetje zat te worden.
Dit is dus niet nieuw het zou nog 9km zijn voor de marathon dit bedoel ik dus tijdens een marathon ben je er dan gewoon bijna.
Nu mag ik nog 32km , we draaien naar het oosten en ik merk in eens dat er een vette wind staat.
Ik krijg het steeds lastiger een smerige koude wind begint me langzaam te slopen.
Normaal kan ik met tegen wind best een tandje bij zetten maar nu niet.
Die kou wat een kut kou, ik probeer positief te blijven denken dit is immers mijn laatste ultra.
Maar het tempo zakt , met als diepte punt 9min/km .
Ik ben na 13km ongeveer bijna bij de volgende brug ,ik heb dat klere ding al heel lang in het zicht gehad 13km koude tegen wind.
Ik let even niet op til mijn voeten niet op en struikel over mijn eigen voeten.
Met mijn handen breek ik mijn val ,gevolg twee kapotte handen ik zit daar op de grond en denk ik blijf hier maar zitten.
Maar ja dat kan natuurlijk niet er is niemand in de buurt ik klim op en begin weer te lopen.
Dit is een moment dat het maar beter is dat er niemand in de buurt is .
Hier aan de rand van de bijbelbelt zullen ze niet gecharmeerd zijn van mijn vocaal woord gebruik.
Ik ga verder ,ik kijk naar mijn handschoenen er is er één stuk en ze beginnen aardig vol te lopen met bloed.
De pijn die ik eerst had trekt weg.
Ik ga door maar het gaat niet meer lekker ik heb zijwind , maar ik krijg er geen tempo meer in.
Nog even en dan is er weer een post ,ja hoor daar staan ze.
Éénmaal bij de post neem ik een paar chips er staat een lekker muziekje aan en de mensen bij de post proberen zich dansend warm te houden.
Best gezellig allemaal ik moet nog 14km ik moet er eigenlijk niet aan denken.
Lopen gaat zo k… ik ben in strijd met mezelf maar ik besluit toch uit te stappen.
Mijn 51e ultra is 51 km lang geworden ,het moet zo zijn.

Taperen niet, wel Genieten .

 

Eigenlijk was het de bedoeling dat ik deze week helemaal niet meer zou lopen .
Na de mislukte Beartrail kamp ik met wat fysieke probleempjes.
Spierpijn in de kuiten en hamstrings last van mijn onderrug en steeds heel moe.
Eigenlijk heb ik nooit veel last en dit is dan ook best vreemd ,maar wel te verklaren.
Gelukkig als ik loop heb ik geen last , of bijna niet.
Maar deze week wilde ik toch mijn rust pakken ,niet hardloop forensen ,wat ik zo graag doe scheelt me toch een uurtje slapen.
En ik moet ook nog even wennen aan de weeromslag ,ik ben nu éénmaal geen winter mens.
Maar zaterdag wil ik er staan ,zaterdag ga ik mijn allerlaatste ultra lopen.
Dat weet ik nu wel zo’n beetje zeker.
Zaterdag ga ik voor de allerlaatste keer voorbij de marathon ,en dat ga ik doen rond het Ketelmeer.
De Drie Bruggen Ultra zaterdag ,ook daar ga ik een easy pace lopen heel veilig gewoon uitlopen meer niet.
Een mooi einde voor een mooie ultra “carrière”
Inmiddels ben ik wel volop bezig met de volgende stappen.
In mei heb ik drie weken vakantie waar in ik 3 weken ga lopen met bepakking.
De route start in Maastricht en eindigt na omzwervingen door veel natuurgebieden van Nederland ergens ten noorden.
Ik ben bezig de route te bedenken ,en heb inmiddels 4 etappes ongeveer op papier staan.
Navigeren is een belangrijk onderdeel van dit avontuur ,het avontuur waarvan ik dacht dat er niet zoveel waren die dit ook deden ,maar niets is minder waar schijnt zelfs een ware trend te worden.
Fastpacking noemen ze deze tak van sport al moet ik zeggen dat ik het iets pittiger doe als dat hier beschreven wordt ,ik ga dus alles hardlopend afleggen en nagenoeg niets wandelen.
Maar vandaag dus toch maar een stukje lopen ,ik kan nu éénmaal niet zonder.
En Karin heeft het ook nodig dus stelde ik maandag voor om vandaag eerder thuis te komen en dan samen een rondje van 14km door Meijendel te gaan lopen ,gelijk even navigatie oefenen wat in de duinen toch weer even anders is dan op de weg.
Ik had een route in mijn horloge gezet gemaakt met een programma waarvan ik wilde weten of dit werkte zoals ik hoopte.
Deze route bracht me boven verwachting over paadjes waarvan ik het bestaan niet wist.
Een echt mooie route die ga ik zeker meer lopen.
Ook nog 2 km over het strand waar we een zeehondje zagen.
En na afloop koffie in die boerderij van Meijendel .
Al met al weer een lekker middagje een middagje die ook ik even echt nodig had.
En nu zorgen dat ik zaterdag zonder problemen dat laatste lange rondje kan lopen.
Missen ga ik het niet er is nog zoveel moois te doen en te lopen.

De Ronde Venen marathon

Verleden jaar rond deze tijd liep ik te klooien met een blessure.
Ik had ingeschreven voor de eerste Ronde Venen marathon maar moest annuleren.
Karin liep toen de duo marathon samen met iemand en kwam heel enthousiast thuis.
Ik nam me voor zo snel als het weer zou gaan me ook weer in te schrijven voor deze marathon.
Het lijkt me heel leuk deze marathon te lopen georganiseerd door de gebroeders van Woerden ,lopers die weten wat een loper te wensen heeft tijdens een marathon.
En natuurlijk de beste speaker van Nederland Teun de Reede zou van de partij zijn om het evenement aan elkaar te praten.
En dat is wat deze man kan , hij lijkt iedereen te kennen en weet zoveel te vertellen over deze mooie sport .
En dan ergens langs het parcours de beste sport fotograaf die ik ken , Bjorn Parree.
Ja als je het dan heel goed wil doen, met het organiseren neem je gewoon het beste logisch toch.
De avond voor de marathon begin ik ineens hevig te snotteren ,nee he.
Nu leert de ervaring dat als ik verkouden ben ik er tijdens het lopen meestal geen last van heb.
‘sMorgens eerst de auto zorgvuldig ijs vrij krabben k… wat is het koud.
En dan een kleine drie kwartier rijden naar Abcoude lekker kachel voluit in de auto en gas erop.
Startnr halen omkleden en wachten op de start net voor ik ‘smorgens weg ga had ik nog even een dingetje met mijn schoenen keuze.
Ik had mijn Hoka one one tracer in mijn tas gestopt maar op de valreep bedacht ik me en koos voor de Brooks Pureflow.
Ik zou verder wel zien hoe het ging ,na de start ging het wel lekker ik was in het midden van het veld gestart.
Heel veel inhalen dus ,maar naar drie km moest ik even een boom wat water geven een gevalletje van koud denk ik.
Ik loop van groepje naar groepje het voelt lekker zonnetje wind in de rug .
Maar rond de 20km draaien we schuin tegen de koude wind in.
Ik krijg een rot gevoel in mijn keel van het inademen van die koude lucht.
Nu merk ik wel degelijk dat ik verkouden ben.
Ik besluit het gas een beetje los te laten en laat het tempo met ruim een halve minuut per kilometer zakken .
Dit gaat beter en op easypace bedwing ik de wind .
Het is leuk om tussen de duo lopers te lopen een paar moest ik laten gaan maar ik kom tussen een paar duo lopers te lopen die mijn tempo zo’n beetje hebben.
Dwars door een weiland naar het gevreesde Botshol ,tja dit is gewoon trailen.
Ik geniet en geef gas ik haal een groep van een loper of tien in.
Dit kan ik, lichtlopen of je de grond niet raakt ,dit mag van mij tot het einde duren.
Maar helaas aan alles komt een einde nog 2,5km ik loop met een aardig stel duo lopers.
We praten wat en ik stel voor het gas er nog maar even op te zetten en nog een paar plekken op te schuiven.
We versnellen en de laatste km komt in zicht ik ga nu duo lopers inhalen die ik rond 25km zag verdwijnen.
En ja hoor nog 150 mtr ik zie de finish 3:32 geen geweldige tijd maar voor nu prima .
Volgende week loop ik mijn aller laatste ultra en ik ben voornemens tot die tijd niet veel meer te lopen.
Maar deze mijn 83 marathon zit er op de stand staat nu met 50 ultra’s erbij op 133.
Niet belangrijk maar wel leuk.
Vandaag was het in ieder geval genieten goed georganiseerd heel leuk heel mooi en heel gezellig

 

Les 4 Cimes du Pays de Herve

In mij mijn zoektocht naar wat ik eigenlijk nog wil in het lopen kwam ik terecht bij Les 4 Cimes du Pays de Herve in Battice.
Een mooie wedstrijd 33km ,mooie afstand en ook een 16km een mooie afstand voor Karin.
En weer in het gedeelte van België en Nederland waar ik de laatste tijd graag mijn kilometertjes loop.
Heerlijk die sfeer en die heuvels ,en als de afstand dan ook nog redelijk blijft helemaal top.
De ultra’s heb ik bijna vaarwel gezegd ,er staat er nog één op het programma ,de drie Bruggen Ultra in Kampen 65km en dat is dan echt de laatste.
Afstanden rond de marathon zijn mooi zat ,net waar het moment is dat het gaat vervelen zie ik graag het finish vod en dat is hier of eerder.
Na een uurtje of twee rijden komen we in Battice aan in checken in ons hotel en dan het dorpje in.
Even wat drinken en eten we zien op zoek naar een restaurantje een paar bekende van de Loopgroep de kikkers uit Leiden.
Later komt Willem langs het restaurant waar we voor het raam zitten en vraagt of we bij hun aan willen sluiten ,ze zitten in een ander cafe.
Ja natuurlijk gezellig.
Van die Kikkers zijn een aantal mensen die ik nog ken uit de tijd dat mijn vader nog liep .
Dat zijn leden van de oude Marathon groep van het toenmalige AV Holland waar ik zelf ook nog een poosje heb meegelopen.
De 4 Cimes bestaat 33 jaar en er zijn lopers in dit gezelschap die hier al 25 jaar komen.
Ook mijn vader heeft hier gelopen.
Een mooi verhaal is dat toen hij hier liep een Belg tegen hem zei , jullie Nederlanders kunnen helemaal niet lopen.
Dat dalen en dat klimmen doen jullie helemaal verkeerd.
En hij vertelde hoe het dan wel moest.
Mijn vader pikte dit op en later zou hij mij dit ook leren en ik durf gerust te zeggen dat ik goed kan klimmen en dalen ik heb een best goede techniek.
Maar zo heb ik in het verleden veel geleerd van mijn vader op loopgebied.
En nu was ik hier, dezelfde plek.
‘s avonds eten we met de Kikkers en een aantal genodigden met de organisatie , een heerlijk pastabuffet.
En daarna loop ik samen met Karin naar het hotel wekker zetten en slapen.
‘s morgens eerst het startnummer ophalen en dan omkleden ,het is fris maar droog en ik besluit in het kort te gaan lopen.
Van verschillende kanten hoor ik dat ik tot 21km mezelf een beetje moet inhouden en daarna kom je er wel.
Ik besluit dat ontspannen lopen het devies wordt deze dag.
Je weet immers niet wat je te wachten staat.
De start is grappig ,met zijn allen achter een auto een paar meter wandelen tot de echte streep.
In het startvak tref ik Edwin Lenaerts Leuk hem weer even te zien ,deze vriendelijke Belg was ook in Portugal bij de PTGA een sterke loper.
En in Zeeland kwam ik hem ook al tegen bij de Zeeuwse kust marathon ,leuk om even bij te praten.
Wat mij betreft ga ik hem meer zien ik ben eigenlijk van plan om wat meer aan deze kant van het land of even daar buiten te gaan lopen.
Dit bevalt me heel prima altijd een leuke sfeer en mooie parcoursen en het bier smaakt hier ook heel prima.
En dan de start eerst dus met de hele groep achter de auto naar de echte streep en dan begint het direct al 400 mtr vrij steil naar beneden wetende dat als je er 32,6 km op hebt zitten je deze steile helling ook weer op mag .
Ik probeer inderdaad het eerste stuk rustig te lopen ik haal bijna alleen maar mensen in en ik loop lekker.
Het is nog droog en er is bijna geen meter vlak dalen gaat heel makkelijk ik rol gewoon naar beneden maar overdrijf het niet.
Klimmen gaat ook goed verkorte pas en km na km gaan onder mijn voeten door.
Ik probeer ook om me heen te kijken wat is het hier mooi.
Bij ongeveer 21 km weer een klim en ik bedenk dat het klimmen tot nu toe wel meevalt.
Maar we beginnen hier wind tegen te krijgen , ik kom tussen een paar mannen te lopen die beter klimmen dan ik en ik zie ze heel langzaam bij me weg lopen , niet veel maar toch.
Dan de daling, ja dat is mijn ding ik haal de mannen weer in en zie ze niet meer .
Er is één man die kijkt me in het naar boven gaan aan en blijft me voor die is duidelijk aan het racen.
Ik niet ik wil gewoon ontspannen lopen de laatste paar kilometers is de “vijand” niet het hoogte verschil maar de wind het is gaan regenen en er staat een flinke tegenwind.
Maar ik loop lekker ,ik hoor in de verte iets van trommels .
Ik had gehoord dat bij de finish een aantal mensen op van die olie drums zouden staan te slaan .
Nog een paar honderd meter en dan zou ik aan de voet van die klim komen , voor me zie ik de man die me tijdens die ene klim nog zo aan keek.
Ik probeer nog iets te versnellen wat bijna onmogelijk is zo steil is het hier.
En dan ben ik er de loper voor me vraagt wat mijn tijd is ik zeg het niet te weten en druk mijn Garmin op stop.
Ik ben er neem een paar bekertjes heerlijke warme thee en ben heel tevreden.
Wat was dit een geweldige loop.
Nu omkleden en dan nog even naar die zaal daar drinken we nog zo’n heerlijke Val Dieu wat een heerlijk biertje is dit toch en een bordje met verschillende soorten kaas.
Edwin komt er nog even bij zitten.
En dan wordt het tijd om weer naar huis te rijden, ik kijk op de Tom Tom ,ruim op tijd voor de Formule 1 zijn we weer thuis.
ook dat wil ik niet missen
Vervolgens mogen we Max de ras sportman genaait zien worden door een domme stomme Fransman en de FIA voor de zoveelste keer.
Maar ondanks dit weer een knappe race.
Wat is sport toch mooi in welke hoedanigheid dan ook.
O ja dan de cijfertjes nog ,niet belangrijk maar ik ben er wel tevreden mee.

Afstand 32,95 tijd 2:49:05 Gem, snelheid 5:08/km

Een nachtje doorhalen op de 010 alp Night till dust

Iemand op mijn werk vroeg gisteren terwijl we naar de auto lopen.
Ga je nog wat doen dit weekeinde.
Mwa ja een stukje lopen.
Lopen als?
Als wandelen of hardlopen of…
Nee ik ga vanavond een nachtje hardlopen lopen op en om de Rotterdamse Alp.
Als het goed is een uurtje of 6.
O leuk.
En dat vindt je leuk?
Ja gaaf joh, apart om in het donker te lopen .
Met een aantal gelijk gestemde in de stille donkere nacht over smalle paadjes ,super gezellig.
Met een blik van ok dacht dat ik alles al gezien had stapte de collega in de auto.
’s Avonds bedacht ik misschien is het handig even vooruit te slapen.
Net als ploegendienst ,vroeger had ik nooit problemen met die nachtdienst dus verwachte ik dit nu ook niet.
Slapen ging bijna niet ik kon niet in slaap komen maar toen ik eenmaal sliep lag ik heerlijk.
Na een uurtje of twee slapen ging de wekker.
Ik overwoog hem uit te zetten en lekker door te slapen.
Maar nee ik zou immers lekker gaan lopen en dus kleedde ik me aan.
Voor het eerst dit jaar weer in een lange tight en shirt.
Het zou fris worden deze nacht.
In een kwartiertje was ik in Bergschenhoek, lekker rustig op de weg.
En toen ik aankwam waren er al een paar lopers en stond de tent die als verzorgingspost fungeerde er al .
Ik zette mijn kratje met wat spulletjes en een koeltas met wat biertjes voor na het lopen.
En rond 00:00 gingen we na enige uitleg door Dennis die weer een mooi rondje had bedacht en met rood witte lintjes had uitgezet gingen we van start.
Eerst een soort van samen de eerste ronde om even te kijken hoe het parcours was en daarna ieder voor zich.
De eerste drie ronde kon ik mooi doorlopen ,wat is het toch gaaf.
Soms flarden mist wat overigens best fris was .
En door het donker een beperkt klein wereldje en verder stil.
Hier en daar een geluidje van een beest of een ver geluid van een auto of geluiden van muziek en mensen ver weg.
Wat is dit lekker.
Dit zou ik veel meer willen gewoon een bos doorkruisen midden in de nacht gaaf maar alleen doe je dit niet snel alleen.
Stel dat je struikelt of erger dan is het fijn als er mensen in de buurt zijn .
Zoiets had ik verleden jaar in de duinen en toen was het verdomd handig dat ik samen met Jeroen was.
Nu was ik niet alleen maar toch alleen, wetende dat er nog 16 anderen waren gestart.
Bij de uitkijktoren had Dennis een schrijfblokje en potlood neergelegd hierop scheef je je naam en iedere ronde een streepje achter je naam en als je klaar was of stopte schreef je gewoon gestopt achter je naam.
Zo dat de andere wisten dat je niet nog ergens rondliep of in de problemen was maar lekker naar huis was en in je mandje lag.
Ronde na ronde vloog voorbij het parcours was heel afwisselend en voerde zelfs door een padloos bos.
Hier deed mijn hoofdlamp de Lupine Piko X4 SmartCore goed zijn best tijdens het lopen liep ik steeds met de lamp in de laagste stand maar in dit kreupelhout deed ik hem vol aan en deden de 1800 lumen zijn werk en kon ik makkelijk drie lintjes vooruit kijken dan lijkt het ineens wel dag.
Na vier rondjes kijk ik op het kladblokje we zijn nog met vier man aan het lopen en ik besluit dat het na 32km en vijf uur wel mooi geweest is.
Ik schrijf op gestopt en wandel naar beneden naar de verzorgingspost kleed me om het is immers best koud en ik wacht op de anderen Dennis en nog iemand besluiten nog een 5e ronde te lopen om de lintjes op te ruimen.
En Mike loopt nog ergens rond , die ging makkelijk vandaag zeg, die is al met ronde vijf bezig en ik denk dat hij snel komt.
Uiteindelijk nog even gezellig na praten onder het genot van een biertje of anders.
De boel opruimen en dit was het dan weer , er wordt al weer gedacht aan een volgende editie.
één ver uit mijn comfortzone, een winter editie maar dit is te mooi om niet te gaan.
Was weer super geregeld en georganiseerd .
Fijn om er bij te kunnen zijn.

 https://www.strava.com/activities/1915301711/embed/33f612271421837b4843ea13f76d9ae55652ce10

De Zeeuwsekust marathon en de Devils trail in één weekeinde

18 september in de avond krijg ik een berichtje op Facebook van een collega.
Of ik misschien zin had om in plaats van hem de Zeeuwsekust marathon te lopen.
Een blessure en daardoor te weinig training deden hem besluiten zelf maar niet van start te gaan.
De Zeeuwse kustmarathon is dan ook niet zo maar een marathon ,hij is best zwaar.
Ik had hem al drie maal eerder gelopen en wist wat ik kon verwachten.
Ik gaf aan dat ik er even naar moest kijken ,kijken of het wel paste en of Karin mee kon.
Zo’n punt naar punt marathon is best lastig en ik vindt het prettig om dan iemand met een auto bij je te hebben ,zodat je niet met zo’n bus hoeft.
Volgend dingetje was dat ik de volgende dag de Devilstrail zou lopen 16km.
Maar ja best een mooi aanbod dat startnr .
Even twijfelde ik ,wat nou lastig twee wedstrijden in een weekeinde.
Tijdens een meerdaagse doe ik er soms wel 5 in 5 dagen.
Dus de volgende dag stuurde ik een berichtje ,ja leuk ik wil wel.
Toen ik het startnr kreeg vroeg André aan me wat voor tijd denk je te gaan lopen?
Eigenlijk had ik geen idee het is al best lang geleden dat ik een marathon gelopen had bedacht ik.
En als ik zie wat ik nu doe en kan zou een 3:30 er in kunnen zitten.
Alleen was dat met het parcours wat ik dacht dat het was later zou blijken dat ik de laatste kilometers verdrongen had.
Ik wist dat ze pittig waren maar zo pittig.
Ik had dus een plan ik zou rond de 5 min/km gaan lopen en op het einde proberen te versnellen.
En zo ging ik dan ook van start.
Ik kon me goed beheersen liep heel makkelijk en ontspannen de eerste 20km ,toen het strand op eerst een heel lang stuk heel mul zand.
Ik kan dit goed maar tempo maak je hier niet.
Toen een flink stuk heel mooi strand maar die 5 min/km kun je lastig lopen.
Dan een stuk met een strookje van 50cm breed hard zand aan de rechterkant water en aan de linker kant mul zand.
Hier kwam ik in een treintje te lopen en verloor ik zeker 2 min.
Dan strand af de duinen cq dijk op.
Veel lopers die me eerder voorbij waren gelopen veegde ik langzaam op.
Nog 5km te gaan nu werd het echt pittig wat een klimmen met trappen maar ook lang en stijl.
Dit was ik dus even vergeten ik zie dat ik die 3:30 onmogelijk kan lopen maar blijf pushen.
Ik ga er alles aan doen ,als ik dan toch hier ben.
Eind tijd 3:43:53 netto.
Ik denk een knappe tijd en voor mijn doen slim en doordacht gelopen.
Nu nog even 2 uur naar huis rijden en als ik thuis de auto uit stap ben ik zo stijf als een lijk van een week of twee oud.
De cijfertjes van de Zeeuwse kust marathon
https://www.strava.com/activities/1887694222/embed/ea30c6ccc33790bd282021c4a06b1df8684b20d4

‘smorgens mijn bed uit de benen voelen redelijk .
Eerst de Formule 1 kijken en dan naar Doorn voor de Devils trail.
IK ben van plan om eerst een klein stukje in te lopen en dan rustig te starten, voor zover mogelijk als je gelijk een zand berg op moet.
Ik kom boven hoog in mijn ademhaling .
Maar blijf bij mijn plan ontspannen lopen ,de benen gaan steeds beter voelen en al vrij snel kan ik versnellen.
Afdalen ben ik goed in en ik vlieg veel lopers voorbij.
Omdat ik niet van voren gestart ben kan ik lekker inhalen.
Klimmen gaat ook lekker ,de trainingen van de afgelopen maanden op de 010 alp betaald zich uit.
De hei op, mul zand maar dit voelt niet als mul zand ik vlieg er overheen.
Dit lijkt op de paardenpaden waar ik regelmatig op train.
Nog 5km dit gaat door een bos ,mooie paadjes jeetje wat loop ik hier lekker en ik blijf lopers inhalen .
De laatste paar meter van de zandberg af ,heerlijk .
En ik ben er.
Heel ontspannen en zeker niet kapot.
Nu tijdens dit schrijven kriebelen de benen ik moet even bewegen even rond lopen.
De benen hebben duidelijk een beetje rust nodig.
Nou dat kan ,morgen rustdag!
En de cijfertjes van de devils trail
https://www.strava.com/activities/1889926662/embed/104d179a8ffab534a7b39f44f5e02f0a326916f9